نقد و بررسی رمان های فریبا وفی با تکیه بر"پرنده من، ترلان،رویای تبت، رازی در کوچه ها، ماه کامل می شود"

فریبا وفی از جمله زنان نویسنده ای است که در انعکاس نگاه زنانه در ادبیات معاصر فارسی موثربوده است. وی در سال 1342 در تبریز متولد شد. نخستین رمان او «پرنده من» که در سال 1381 منتشر شد، مورد استقبال منتقدان قرار گرفت و جوایز ی فراوان را به خود اختصاص داد. «ترلان»، «رویای تبت»، «رازی درکوچه ها» و «ماه کامل می شود» و دو مجموعه داستان «در عمق صحنه» و «حتی وقتی می خندیم»، از آثار دیگر نویسنده اند. در این پژوهش سعی شده است عناصر داستان و نیز محتوای رمان ها با رویکرد نقد زن-مدارانه مورد بررسی قرارگیرند. نتیجه نشان می دهد که درونمایه ی آثار وفی را مسائلی چون: بحران هویت، ناتوانی انسان ها در برقراری رابطه، نگاه جانبدارانه به وضعیت زن، اشاره به فقر اقتصادی و فرهنگی تشکیل می دهد. نویسنده در چهار رمان از زاویه دید اول شخص استفاده می کند. زبان نویسنده از هویت خودجوش درونی وی سرچشمه می گیرد که در به رخ کشیدن زنانگی افراط دارد و توأم با اطناب و جزئی نگری است. زنان آثار وفی، اغلب در کلیشه ی زن خانه دار سنتی قرار می گیرند که خود را به طورکامل فدای مصالح زندگی خانوادگی می کنند. زنانی منفعل که در عالم ذهنیت به شرایط موجود اعتراض می کنند و روابطشان را با همسر، فرزندان و اقوام مورد باز اندیشی قرار می دهند اما این ناخرسندی، هرگز در عالم عینیت بروز نمی کند. دسته ی دیگر زنانی هستند که اگرچه به ظاهر مستقل به نظر می رسند، اما سنت های حاکم بر جامعه اجازه ی چنین اقتداری را به آن ها نمی دهد. دسته سوم کسانی هستند که زنانگی خود را فراموش کرده و جنسیتی مطابق خواست دیگران برگزیده اند. دسته آخر زنان مستقلی هستند که به باز اندیشی هویت شان در حوزه اجتماع می پردازند و راه بهبود روابطشان را در ورود به صحنه ی اجتماع و در سایه ی اشتغال و تحصیل یافته -اند.